Rozdział 21

Sobota, godzina 11:24
Tego dnia, jako pierwszy obudził się Jack. Już nie pamiętał, kiedy ostatnim razem tak dobrze mu się spało. Żadnych koszmarów czy obrazów z przeszłości, nic.

Wziął głębszy oddech i powoli otworzył oczy, zaraz unosząc jedną dłoń, aby przetrzeć zaspane oczy. Która to godzina? Gdy uchylił szerzej jedną powiekę zauważył, że jest w sypialni Zack’a, a do drugiego ramienia tulił się wciąż śpiący Noah. Na ten widok mimowolnie się uśmiechnął, po czym ostrożnie, aby nie budzić chłopca, wyplątał się z jego objęć i kołdry, podnosząc się z łóżka i przeciągając, niczym rasowy kocur. Dobrze, że dziś nie musieli się nigdzie spieszyć. Wyszedł z pokoju po cichu, kierując się najpierw do łazienki, gdzie wziął szybki prysznic, by czystym i odświeżonym wyjść z niej po dwudziestu minutach. Ubrany był w brązowe rurki i zielono czarną koszulę w kratę. Przeczesując palcami włosy poszedł do salonu, gdzie od razu dostrzegł wciąż śpiącego Zack’a. Klatka piersiowa unosiła się miarowo, wyraz twarzy miał spokojny, jak nigdy, a koc jedynie nieznacznie przesłaniał dolne części nagiego brzucha. Białowłosy nigdy nie sypiał w koszulkach, do czego Jack zaczął się już powoli przyzwyczajać. Choć widok jego nagiego, ładnie wyrzeźbionego torsu nie raz przyprawiał go o gorąc na policzkach. Podszedł nieco bliżej i poprawił mu koc, przykrywając go całego, aby nie zmarzł, bo temperatura z dnia na dzień coraz bardziej spadała. Przy okazji spojrzał na jego znajomą twarz, przyglądając się jej przez chwilę, jakby chciał zapamiętać każdy, nawet najdrobniejszy jej szczegół. W końcu jednak odsunął się z uśmiechem, patrząc na śpiącego jeszcze chwilę, aż w końcu udał się do kuchni, gdzie zaczął robić śniadanie. Jako, że w końcu lodówka była pełna, było w czym wybierać. Od razu wyjął z niej kilka jajek, parówki, poszukał w szafce chleba i patelni i zaraz zabrał się za robotę. Po niedługim czasie po domu zaczął się roznosić przyjemny zapach jedzenia. Jack nawet nie zauważył, gdy ktoś przystanął sobie w progu, obserwując go spod w pół przymkniętych powiek.

- Nie chwaliłeś się wcześniej, ze umiesz gotować. - rozległ się nagle głos tuz przy uchu zielonowłosego, na co ten aż podskoczył, wypuszczając jajko z ręki, i najpewniej zostałaby z niego mokra plama na podłodze, gdyby Zack w ostatniej chwili go nie złapał, odsuwając się nieznacznie od zielonowłosego z rozbawionym uśmiechem. Ten zaś posłał mu piorunujące spojrzenie.

- No naprawdę, mógłbyś chociaż dać jakoś znać o swojej obecności, a nie. Chcesz, żebym zawału dostał?- rzucił, grożąc mu widelcem.

- No wybacz, nie wiedziałem, że aż tak Cię wciągnęło.- zaśmiał się białowłosy, zaraz jednak zaglądając mu przez ramię na te wszystkie pyszności. – Jak chcesz, to mogę być Twoim degustatorem.-rzucił, wyciągając rękę po coś dobrego, jednak Jack pacnął go widelcem w rękę, tak, że ten od razu ją zabrał, posyłając mu spojrzenie skrzywdzonego dziecka. - Ej!-rzucił, robiąc zabawnie nachmurzoną minę.

- Nie ma. Jak poczekasz to dostaniesz..- rzucił zielonowłosy, celując w niego widelcem.

- Kiedy ja jestem głodny!-zamarudził białowłosy.

- Jak poczekasz, to nic Ci się nie stanie.- upierał się Jack, i choć Zack jeszcze kilka razy próbował się dobrać do jedzenia, to zawsze kończyło się to tak samo. W końcu jednak zrezygnowany usiadł przy stole, czekając, aż kuchareczka skończy. W miedzy czasie obudził się również Noah i przyszedł do nich do kuchni, siadając obok Zack’a. Jednak przez zapachy ślinka aż ciekła, a oni ledwo wytrzymali, więc zaczęli zgodnie uderzać rękami w stół, domagając się jedzenia. Co prawda zabawa się skończyła, gdy dokładnie miedzy nimi wylądował widelec, wbijając się w blat stołu. Od razu obaj zamilkli i zrobiło się cicho. W końcu jednak Jack zlitował się nad nimi i w końcu na stole pojawiły się talerze z sadzonymi jajkami, tostami, parówkami i paroma innymi pysznościami. Całą trójką zabrali się za jedzenie, a po posiłku Zack pomógł Jack’owi zmywać. Gadali sobie o różnych rzeczach, póki nagle do pokoju nie wbiegł zasapany Noah szeroko otwartymi, błyszczącymi oczami i szerokim uśmiechem, dopadając zaraz nóg mężczyzn i ciągnąc ich stanowczo.

- Chodźcie szybko! Musicie coś zobaczyć!- zawołał, zwracając na siebie ich uwagę.

- Co jest, Noah?- zapytał Zack, odstawiając talerze i patrząc na chłopca z lekko uniesiona brwią, jednak ten zamiast odpowiedzieć, złapał go za wolną rękę i zaczął ciągnąć w stronę drzwi. 

- Chodź, chodź!- zawołał wesoło, po czym puścił go i pobiegł do salonu. Białowłosy obejrzał się na Jack’a, który wytarł ręce, wzruszając lekko ramionami, nie mając pojęcia, o co małemu może chodzić. Jednak ciekawość wzięła górę i obaj poszli do salonu. Jakież było ich zaskoczenie, gdy Noah odsłonił rolety, a za oknem było….biało. Dosłownie. Zszokowani podeszli bliżej okna i przyjrzeli się dokładnie, jakby nie wierzyli własnym oczom. Ulice Paryża zasypał biały puch, którego zebrała się już całkiem spora warstwa, więc musiało padać całą noc. I wciąż padało. Balkon Zack’a był przyozdobiony śniegiem, wyglądając nawet lepiej, niż codziennie.

- O matko…kiedy to…który dzisiaj jest?- rzucił czerwonooki, spoglądając z zaskoczeniem na Jack’a. ten zaś zerknął za siebie na kalendarz widzący na ścianie.

- Trzeci. Mamy już grudzień.- zauważył, równie zszokowany tym faktem, jak Zack. Nawet się nie zorientowali, gdy miesiąc im się zmienił.

- Pójdziemy na dwór? Pójdziemy?- rzucił wesoło Noah, podskakując z radości i patrząc z pięknym uśmiechem na swoich opiekunów. Ci zaś spojrzeli po sobie po czym wzruszając ramionami również się uśmiechnęli.

- Najpierw trzeba się ciepło ubrać.- zauważył Jack, spoglądając na chłopca z uśmiechem. Ten zawołał wesołe ”Hura!” i już go nie było, zaś Zack zaśmiał się cicho.

- W sumie…spacer do parku dobrze nam zrobi.- stwierdził spoglądając na zielonowłosego.

- Trzeba wziąć marchewkę.- zauważył wesoło Jack, po czym obaj poszli się szykować. Dzień zapowiadał się naprawdę milo i przyjemnie.