Rozdział 13

Ustalili jeszcze parę dość istotnych szczegółów, aż w końcu rudowłosa wzięła Matt’a pod rękę i oboje ruszyli tam, skąd wcześniej przyszła z Jack’iem. Zgodnie z planem mieli czekać w ukryciu, a gdy pozostali dwaj zaczną zwracać na siebie uwagę, wezmą się za swoją część roboty.

Białowłosy odprowadził wzrokiem tamtą dwójkę, po czym skinął na zielonowłosego i obaj ruszyli w stronę całego tego zamieszania. Rzecz jasna, maluch nadal smacznie spał, wtulony w plecy swego opiekuna.

- Co zamierzasz z nim zrobić?- spytał Jack, zerkając na rudowłosego chłopca. Czerwonooki zerknął na niego, a potem jego spojrzenie pognało gdzieś w przestrzeń.

- Nie wiem. Najlepiej by było gdzieś go tu ukryć, ale mimo to nadal nie będzie bezpieczny.- odparł, zamyślając się na chwilę. Nie mieli na tyle czasu, by móc go odstawić gdzieś z dala od tego bagna. Na dodatek, nie było nikogo, kto mógłby się nim w tym czasie zająć. Jedynym wyjściem było ukryć go gdzieś, gdzie, miejmy nadzieje, będzie w miarę bezpieczny i nikt go nie znajdzie.

- Mimo wszystko, ukrycie go jest lepsze, niż pójście z nim do tamtych.- kontynuował żółtooki, rozglądając się po najbliższym terenie w poszukiwaniu jakiegoś miejsca, gdzie mogliby zostawić na trochę chłopca. Rzecz jasna, Zack dobrze wiedział, ze towarzysz ma rację. Nie wciągnąłby malca w sam środek walki. W pewnym momencie Jack dostrzegł przy jednym z budyneczków, które się ostały, nieduże schodki, a pod nimi trochę wolnej przestrzeni. Dobra kryjówką do zabawy w chowanego. Nie rzucało się zbytnio w oczy, a dzieciaczek bez problemu się tam wciśnie.

- A może tam?- zaproponował, wskazując na wcześniej wspomniane miejsce.

- Myślisz?- dopytał białowłosy, kierując spojrzenie we wskazane miejsce i rozważając ta propozycję.

- Obstawiam, że podczas tego zamieszania nikt się tu nie zapuści, a w razie czego, nie jest wcale tak daleko od pola walki, więc będziesz miał łatwy podgląd na całą sytuację.- odparł zielonowłosy, podrzucając dość słuszne argumenty. Czerwonooki zastanawiał się jeszcze przez dłuższą chwilę, aż w końcu westchnął cicho. Jak na zawołanie, nieduży ciężar na jego plecach zaczął się nieco wiercić, a już po chwili zaspane oczka rozejrzały się powoli po okolicy, zatrzymując na nowym nieznajomym z zielonymi włosami. Widząc to nieprzytomne spojrzenie złotych oczek, Jack nie był w stanie się nie uśmiechnąć.

- Ktoo too, wujku Zack?- spytał Noah szeptem, który rzecz jasna i tak wszyscy usłyszeli. Po tym pytaniu białowłosy skierował swoje spojrzenie na towarzysza, po czym uśmiechnął się i zerknął kątem oka na rudowłosego.

- Wujek Jack, ale nie musisz się go bać, on tylko wydaje się taki straszny. Jest o wiele mniej niebezpieczny, niż wujek Matt.- odparł, szczerząc zęby w uśmiechu.

- Eeej.- rzucił żółtooki. Jak to, on wydawał się straszny? Z której strony?

- Noo coo? Każdy ma swój własny punkt widzenia.- rzekł tamten.- Zdejmiesz go?- dodał. W oczach malca pojawiło się zaciekawienie, jednak nie stawił oporu, kiedy to Jack chwycił go lekko pod pachy i ściągnął z pleców białowłosego wujka, by zaraz postawić go na ziemi.

- Co się dzieje?- spytał Noah, patrząc z zainteresowaniem to na jednego wujaszka, to na drugiego. Zack, wziął go za rękę i ruszyli w kierunku miejsca, które znalazł Jack. A gdy już zatrzymali się przy owych schodkach, zatrzymał się i przykucnął na wprost malucha.

- Posłuchaj, Noah..my z wujkiem Jack’iem musimy teraz iść, załatwić pewną sprawę i w między czasie poszukać Twoich rodziców. Ty musisz tutaj zostać i schować się, bo dookoła może się kręcić wielu złych panów, jasne?- zaczął mówić białowłosy, a z każdym jego słowem mina chłopca stawała się bardziej zrozpaczona, przez co aż jego samego coś ścisnęło w sercu. Nim się obejrzał, chłopiec rzucił mu się na szyję i przytulił się mocno.

- Chcę iść z Tobą..- rzekł maluch, pochlipując cicho.

- Tam, gdzie idę będzie bardzo niebezpiecznie.- wyjaśnił białowłosy, obejmując malca i gładząc dłonią jego rudą główkę.- Ale wrócę, nim się obejrzysz.- dodał, odsuwając delikatnie od siebie chłopaczka. Widząc znów łzy płynące po dziecinnych policzkach, uśmiechnął się łagodnie i otarł je dłonią.

- Obiecujesz?- spytał Noah, patrzą na niego przeszklonymi oczkami.

- Obiecuję.- rzekł białowłosy, a po chwili wyciągnął w stronę malucha mały palec. Ten natomiast spojrzał na wyciągniętą rękę, potem znów na twarzyczkę czerwonookiego i tak kilka razy, aż w końcu zrobił to samo, splatając swój malutki paluszek z palcem Zack’a. Po tym geście na jego buźce od razu pojawił się uśmiech. Po chwili wujek podniósł się na nogi, poczochrał swego podopiecznego po główce i wyjaśnił mu, jak ma się schować. Chłopiec bez problemów wcisnął się w pustą przestrzeń pod schodami, grzecznie zostając na miejscu, tak, jak mu nakazano. Patrzył, jak białowłosy odsuwa się i wraca do Jack’a, który patrząc na to wszystko z boku nawet nie próbował powstrzymać uśmiechu.

- Masz zagadki na świetnego tatusia.- rzucił, gdy czerwonooki znalazł się przy nim. Słysząc te słowa, sam również się uśmiechnął, po czym zerknął jeszcze w miejsce, gdzie krył się dzieciak, by po chwili ruszyć już szybszym krokiem przed siebie.

- Załatwmy to jak najszybciej.- rzucił białowłosy, sięgając ręką za pasek, gdzie jego skarby tylko czekały, aż zrobi z nich użytek. W jednym momencie z jego twarzy zniknął wyraz troskliwego wujka, a zastąpiła go chęć zabawy, a wiadomo, jaka zabawa była najlepsza, dla takich jak on. Z kochanego tatusia zmienił się w rasowego zabijakę, a ten fakt nie umknął uwadze zielonowłosego. No proszę, jak widać miał do czynienia z człowiekiem o wielu twarzach. Ciekawe, czego jeszcze się o nim dowie. Sam również był już nastawiony na trochę rozrywki, bo jednak dzień bez zabijania był dniem straconym.

- A może małe zawody, hm?- zaproponował w pewnym momencie żółtooki, a na jego twarzy pojawił się pewny siebie wyraz twarzy. Teraz miał okazję się popisać na swoim polu. Białowłosy obdarzył go zainteresowanym spojrzeniem.

- Hm..mów dalej.- rzucił, dając jasno do zrozumienia, że ta propozycja go zaciekawiła.

- Kto załatwi więcej pachołków, wygrywa. Co Ty na to?- kontynuował zielonowłosy. Widząc ten typowy uśmieszek na twarzy towarzysza, już wiedział, jaka będzie odpowiedź.

- Jak na lato.- skwitował czerwonooki, dodatkowo rozochocony przez perspektywę rywalizacji.- Skopmy im tyłki.- dodał jeszcze, narzucając szybsze tempo. Widząc to, Jack zaśmiał się pod nosem, jednak nie zostawał w tyle. Ostatnie ich zawody skończyły się remisem. Zobaczymy, jak będzie tym razem.